-
1 urywać\ się
uryw|ać sięнесов. 1. отрываться, срываться;2. (milknąć) обрываться; 3. разг. удирать, смываться, убегать; ● telefon się \urywać\ sięа разг. беспрерывно звонят по телефону (раздаются телефонные звонки)+3. wymykać się, ulatniać się
-
2 urywać się
несов.1) отрыва́ться, срыва́ться2) ( milknąć) обрыва́ться3) разг. удира́ть, смыва́ться, убега́ть•Syn: -
3 urywać się
vr( o guziku) to come off; ( o rozmowie) to break off, (o ścieżce itp.) to end; (pot: wychodzić przed czasem) to push off (pot)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urywać się
-
4 urywać się
1. уриватися;2. обриватися;3. замовкати;4. утікати (розм.);5. кінчатися -
5 urywać
impf ⇒ urwać* * *(guzik, rękaw) to tear off; ( rozmowę) to cut short* * *ipf.- am -asz1. (= odrywać) tear off.2. lit. (= przerywać, nie kończyć) stop, break off, discontinue; ( rozmowę) cut short; urwać w pół słowa break off in mid-sentence.3. pot. (= zmniejszać, uszczuplać) reduce; take away; shorten; give l. put less.ipf.1. (o czymś przytwierdzonym l. przyszytym) (= odrywać się) come off; come unstuck; fall off; ten guzik zaraz się urwie this button will come off soon; z choinki się urwałeś? pot. are you out of your mind?; skąd on się urwał? pot. is he from Mars?; telefony się urywają I am l. we are swamped with phone calls.2. (= ulec przerwaniu) tear, break apart.3. przen. (= kończyć się nagle) end, come to an end; ( o drodze) end; (o rozmowie, łączności) break off; film mu się urwał pot. he got blind drunk.4. pot. (= wychodzić niepostrzeżenie) push off.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urywać
-
6 urywać
I. vt1) ( odrywać)II. vr1) ( odłączać się)\urywać się od czegoś guzik: von etw abreißen2) ( być przerywanym) rozmowa: abreißen, abbrechen; ścieżka: abbrechen; głos: stocken3) (pot: wychodzić przed czasem)\urywać się z czegoś człowiek: früher von etw abhauen ( fam) -
7 urywać
urywać w połowie zdania mitten im Satz abbrechen; -
8 obrywać się
несов.1) отрыва́ться; срыва́ться, обрыва́ться2) обва́ливаться, обру́шиваться; ср. oberwać się 1), 2)Syn: -
9 obrywać\ się
несов. 1. отрываться; срываться, обрываться;2. обваливаться, обрушиваться; ср. oberwać się l, 2+1. urywać się 2. obruszać się, zrywać się, zwalać się
-
10 urwać (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urwać (się)
-
11 ucinać się
-
12 ucinać\ się
несов. прекращаться, пресекаться, прерываться -
13 смываться
urywać się, zmywać się -
14 obrywać
impf ⇒ oberwać* * *1. (-am, -asz); perf oberwać; vt 2. vi(pot: dostawać lanie) to get a beating* * *ipf.1. (= urywać) tear off; ( owoce) pick; (np. liście z gałęzi) pluck.2. ogr. ( pączki lub pędy) pinch.4. pot. (= dostawać lanie) get it in the neck; oberwać po głowie get a knock on the head.ipf.(= urywać się, odpadać) tear off, fall off.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrywać
-
15 utykać
глаг.• затыкать• ковылять• прихрамывать• уснащать• хромать* * *utyk|aćнесов. 1. прихрамывать;\utykać na lewą nogę прихрамывать на левую ногу;
2. затыкать, конопатить;\utykać szpary pakułami конопатить (паклей) щели; \utykać dziury szmatami затыкать (заделывать) дыры тряпками;
3. останавливаться, обрываться;rozmowa \utykaća разговор не вяжется (не клеится)+1. kuleć, chromać 2. zatykać 3. urywać się
* * *несов.1) прихра́мыватьutykać na lewą nogę — прихра́мывать на ле́вую но́гу
2) затыка́ть, конопа́титьutykać szpary pakułami — конопа́тить (па́клей) ще́ли
utykać dziury szmatami — затыка́ть (заде́лывать) ды́ры тря́пками
3) остана́вливаться, обрыва́тьсяrozmowa utyka — разгово́р не вя́жется (не кле́ится)
Syn: -
16 ur|wać
pf — ur|ywać impf (urwę, urwie — urywam) Ⅰ vt 1. (oderwać) to tear off- urwał guzik od koszuli he tore a button off his shirt- urwać jabłko z drzewa to pick an apple from the tree2. (przerwać) to stop, to break off- urwać rozmowę to cut a conversation short, to break off a conversation- urwać w pół zdania to stop (in) mid-sentence, to break off in the middle of a sentence- „zresztą…” – urwała i popatrzyła na niego uważnie ‘after all…’ she broke off and looked at him closely- grała wspaniale, aż w pewnym momencie urwała she was playing splendidly, but suddenly she broke off- ostatni wiersz jest urwany the last line is unfinished3. pot. (zmniejszyć) to cut- urwali mu sto złotych z zarobków he was short-changed by a hundred zlotys on his salaryⅡ urwać się — urywać się 1. [guzik, rynna, karnisz] to come off; [sznur, lina] to break- pies urwał się z łańcucha the dog broke lose from its chain2. (skończyć się) to stop, to end- rozmowa się urwała the conversation broke off- nasza korespondencja dawno się urwała we stopped corresponding a long time ago- przez chwilę nie rozmawiali, bo urwał im się wątek they were silent for a while because they’d lost the thread of their conversation- na tym urywa się ostatni zapis the diary breaks off at this point3. (kończyć się) [droga, las, ślady] to end- ślady urywały się na rzece the trail ended at the river4. pot. (wymknąć się) to bunk off GB pot., to skive (off) GB pot., to ditch US pot.- urwać się ze szkoły/z pracy to bunk off school/work- urwać się z choinki pot., pejor. to be from another planet pot., to live in cloud cuckoo land GB pot.- skąd tyś/on się urwał? what planet are you/is he from?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ur|wać
-
17 geraten
geraten [gə'ra:tən] <gerät, geriet, \geraten>vi sein1) ( gelangen)in einen Sturm \geraten dostać się w zasięg burzyin Schwierigkeiten \geraten popaść w tarapatyan jdn \geraten wpaść na kogoś2) ( unbeabsichtigt kommen)unter einen Zug \geraten wpaść pod pociąg3) ( einen Zustand erlangen)in Wut/Panik \geraten wpaść we wściekłość/w panikędurcheinander \geraten Person: speszyć się; Unterlagen: popaść w nieładins Schwitzen \geraten zacząć się pocićin Brand \geraten zapalić sięins Stocken \geraten Gespräch: urywać się; Verkehr: zatrzymywać się4) ( ausfallen)etw ist jdm zu lang/groß \geraten coś komuś wyszło za długie/dużeetw gerät jdm gut coś się komuś udaje5) ( ähnlich werden)nach jdm \geraten wdać się w kogoś6) außer sich \geraten stracić panowanie nad sobą -
18 zwalniać
1. (-am, -asz); perf zwolnić; vt( tempo) to slow (down); ( uścisk) to relax; (więźnia, zakładnika) to release, to set free; (pokój, miejsce) to vacate; ( z pracy) to dismiss, to fire2. vi( zmniejszać szybkość) to slow down* * *ipf.1. (= opóźniać) delay, slow down.2. (= zmniejszać prędkość) slow down; zwalniać przed zakrętem mot. slow down to make a turn.3. (= uwalniać) blokadę, więźnia release; zwolnić kogoś za kaucją release sb on bail.5. ( z obowiązku) free, let off, exempt; ( z obecności) excuse; zwolnić kogoś z/od opłaty waive a fee for sb.7. (= oddawać do dyspozycji) (mieszkanie, lokal, posadę) vacate, free.ipf.2. zwalniać się (z pracy) (= składać rezygnację) quit (one's job), leave (one's job); (= urywać się) leave work early; (= wychodzić na chwilę) leave one's workplace.3. (= stawać się niezajętym) become free l. available.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwalniać
-
19 срываться
obrywać się, urywać się, załamywać się перен., zrywać się -
20 отрываться
obrywać się, odrywać się, urywać się
- 1
- 2
См. также в других словарях:
urywać się – urwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać się, odłączać się od czegoś, odpadać od jakiejś całości, odrywać się, zrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rynna się urywa i nie ma jej kto naprawić. Urwał się guzik od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urywać się — pot. Skąd tyś (on) się urwał; z choinki się urwałeś? «o kimś, kto nie orientuje się w sytuacji, kto wystąpił z czymś nieoczekiwanym»: – Panowie, nie ma kto noża? – Skąd żeś się urwał, że pytasz o takie rzeczy? – zagadnął brysio z obstawy. J.… … Słownik frazeologiczny
urywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urywaćam, urywaća, urywaćają, urywaćany {{/stl 8}}– urwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, urywaćwę, urywaćwie, urywaćwij, urywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać coś od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrywać się – zerwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odddzielać się, odłączać się od czegoś, przestawać być zamocowanym; urywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Balon zerwał się z uwięzi. Krowa zerwała się z łańcucha. Od wiatru zerwał się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrywać się — I – oberwać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać oberwaniu; urywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oberwała się kieszonka przy koszuli. Przy pakowaniu obrywały się metki przy kurtkach. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urwać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}urywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}urwać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos dk IIb, urwać sięwie się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} komuś przestało się dobrze powodzić,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… … Słownik języka polskiego
utykać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, utykaćam, utykaća, utykaćają, utykaćany {{/stl 8}}– utkać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zatykać, wypełniać czymś szpary, szczeliny, dziury, by… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucinać — ndk I, ucinaćam, ucinaćasz, ucinaćają, ucinaćaj, ucinaćał, ucinaćany forma ndk czas. uciąć (p.) ucinać się rzad. «o drodze, wzgórzu itp.: raptownie zanikać, kończyć się; urywać się» Wzgórze ucinało się raptownie … Słownik języka polskiego
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego